خدافظ

خُب! از اونجائی که هر چیزی یه عمری داره و یه روزی تموم می‌شه، متاسفانه باید بگم که عمرِ «خل‌واژه‌ها» هم تموم شد دیگه. چند ماهِ اخیر با سختی زیاد، تیمِ «خل‌واژه‌ها» اونو اداره می‌کردن و خیلی‌هاشون به‌خاطر مشکلاتِ اقتصادی که سراسرِ دنیا، از جمله «این‌جا» رو تحت‌ِ تاثیر قرار داده، بدون حقوق و با هیچ چشم‌داشتی ادامه به همکاری دادن و چیزی نگفتن. ولی به‌عنوان مسؤول و نمایندۀ این جمع صحیح نمی‌بینم که از سخاوتشون بیشتر از این سوء‌استفاده کنم و ازشون بیگاری بی‌جیره و مواجیب بکشم.

از اونجائی که «خُل‌واژه‌ها» یه اُرگان کاملاً آزاد، غیرسیاسی و مستقل از هر گروه، عقیده و آرمانیه، ما متاسفانه منبع حمایت مالیِ مشخصی نداشتیم و نداریم. برایِ همین ادامۀ این روند و انتشارِ مطالب آن، عملاً غیر‌ممکن و نشدنیه.

به عنوان «خُل‌‌دبیرِ» این وبلاگ، تلاش‌هایِ زیادی برای گرفتن «اسپانسر» کردم که متاسفانه حامیان یا دنبالِ نشرِ عقاید خودشون بودن، یا تفکّراتشون با ایدئولوژی‌هایِ ما متفاوت بود و یا اینکه به دلایل شخصیِ شخصِ خودم، حال نمی‌کردم باهاشون. برای همین واجب دونستم شما عزیزانِ گرامی، شما همراهانِ باوفا رو مطلّع کنم که، «خل‌واژه‌ها» تا پایان دی‌ماه به کارِ خودش ادامه می‌ده و بعدش تعطیل می‌شه.
البته ناگفته نمونه‌ها! تویِ این تشکیلات، یه مقدار دل‌سرد هم شدیم همه‌مون. فکر کنین تویِ نزدیکِ این دو سال که «خل‌واژه‌ها» راه‌افتاده، فقط نزدیک ده هزار بازدید داشته! یعنی به‌طور متوسط روزی سیزده نفر و نیم! این یعنی کشک! فکر کنین اگه تویِ این دو سال، هر شب برنامۀ «نود» داشت، تعداد   1095000000 (یک میلیارد و نود و پنج میلیون) sms ملّت بهش می‌زدن! یا اگه صحنۀ اعدام با دار یه جوونِ 14 ساله بود پنجاه هزار نفر می‌رفتن می‌دیدنش! یا Next Persian Star می‌خواستیم بذاریم، فقط چارصدهزار فرمِ شرکت واسه‌مون فرستاده می‌شد. تویِ فیک‌بوک، تاحالا فقط 57 نفر «خل‌واژه‌ها» رو دوست دارن!  این رو مقایسه کنین با بقیۀ انجمن‌های معنوی و بترکونِ ایرانی. 

از تمامِ دوستان عزیز بخصوص «سایمون ویل»ِ نازنین که در تمامِ این مدّت، ما رو با کمک‌های بی‌دریغِ مالی و معنوی‌ش تنها نذاشت، سپاسگزارم.

درضمن! این خبر اصلاً دروغِ «اوّلِ آوریل» نیست! تا آوریل خیلی مونده هنوز!

همیشه خداحافظی تلخ و ناراحت‌کننده‌ است... امَا گاهی «تنها راهِ ممکن»ه!

 خدافظ.