سینِرژیسم

ویکی‌پدیا می‌گه:

 

 «هم‌افزایی یا سینرژی معمولاً اینگونه تعریف می‌شود: زمانی که دو یا چند عنصر، جریان یا عامل با هم همیاری و برهمکنش (تعامل) داشته باشند معمولاً اثری بوجود می‌آید. اگر این اثر از مجموع اثرهایی که هر کدام از آن عناصر جداگانه می‌توانستند بوجود آورند بیشتر شود در اینصورت پدیده هم‌افزایی رخ داده است. از قدیم گفته‌اند «همکاری نتیجۀ بهتری می‌دهد». آن نتیجه بهتر همین هم‌افزایی است. مقدار هم‌افزایی‌را می‌توان با محاسبه برآیند کار گروهی و از سوی دیگر محاسبه مجموع نتیجه کار تک تک افراد در حالت کار جدا و تکی و سپس کسر کردن نتیجه محاسبه اول از دوم بدست آورد.  سینرژی یا هم‌افزایی را می‌توان در طبیعت مشاهده کرد حرکات دسته جمعی و V شکل غازهایِ وحشی نمونۀ بارزی از سینرژی است یا مسابقات دوچرخه‌سواریِ تیمی که دوچرخه سواران هر تیم پشت سر هم در یک خط راست حرکت می‌کنند و مداوم جای نفر اوّل تعویض می‌شود تا شکافتن هوا در کلّ گروه انجام شود و بازده یا راندمان کل تیم بالا رود.»

 

من به حسِّ حاصل از سینرژی‌ها یا کامبینیشن‌ها خیلی اعتقاد دارم. مثلِ ترکیبِ (بو + مو)، (نبض + سکس)،‌ (مستیِ شراب + نوازش)، (عشق + لوکیشن)، (الکل + قرص‌خواب‌آور)، (فیلم + پارتنری که باهاش فیلم رو می‌بینین) و ... ‌

 

یکی از بهترین سینرژی‌هایِ تویِ دنیا که مثلِ سینرژیسمِ داروئی رویِ آدم اثر می‌ذاره، سینرژیِ کتاب + موزیکه.

 

اگه بتونین موزیکی رو پیدا کنین که به حال و هوایِ کتابی که دارین می‌خونین، بعد از سال‌هایِ سال هم با هر کدوم می‌رین تویِ فضایِ اونکی. ولی پیدا کردن این سینرژی خیلی سخته و در بیشتر موارد شانسیه. در مواردی با پیداکردن اتمسفرِ کتاب می‌تونین موزیکش رو انتخاب کنین. مثلاً در موردِ خودم، همۀ «کلْیدر» رو با «شب، سکوت، کویر»ِ «شجریان» ‌خوندم. در واقع با خوندن فصل‌هایِ اوّلِ کتاب متوّجه شدم که موزیک‌متنِ کلْیدر، این آلبومه.

 

الان که دارم «خداحافظ گَری کوپر» (ول‌گردِ اسکی‌باز)ِ «رُمَن گَری» رو می‌خونم خیلی خیلی تصادفی آلبومِ Quietude - Mountain Breeze ِ کارِ Giovanni Marradi باهاش سینرژی شد و داره حسابی حسِّ خوبی می‌ده. حسّی از جنس حسِّ «لنی»ِ کتاب وقتی که بالایِ ارتفاعِ دوهزار متره! با این آلبوم می‌شه دقیقاً جغرافیایِ کتاب و حتّی مفهوم این جمله رو راحت فهمید:

  

«... کوهستانِ سفیدپوش یه سیرِنِ درست و حسابیه... آدم رو به‌طرفِ خودش می‌کشه و پیام‌ش پر از وعده‌هایِ شیرینه: قله‌هایِ بلند، آسمانِ پاک. غافل که بشی، یادِ خدا می‌افتی! بلند‌پروزایه دیگه...»

این بشرِ خوش‌بو و خوش‌ساز رو از دست ندین! این ویدیویِ فوق‌العاده که توش خودِ خودِ صدایِ بهشت رو می‌شنوین رو حتماً ببینین:

 Just For You by Giovanni Marradi